Houston, Houston Do You Read?

Mam dylemat. Jak nie jebnę na początku jakiejś soczystej kurwy, to nie mam szans na sukces w blogowaniu, o czym świadczą panowie z „make life harder”, którzy ostatnio obśmiali Kubę Wojewódzkiego i kabaret „Ani Mru Mru” jako relikty odległej przeszłości przedinternetowej. Zresztą nie ukrywam, że przyszłoby mi to łatwo, albowiem powyborczy stupor Platformy Obywatelskiej nie da się określić kulturalnymi słowy.
Z drugiej strony, czy belfrowi wypada? 😉
Gdyby kogoś zdziwił kolejny tytuł mojego felietonu, to wyjaśniam, że obecny jest aluzją literacką, do znanej fanom fantastyki mikropowieści, której bohaterami są trzej astronauci powracający po latach na Ziemię. Ziemia w czasie ich nieobecności przeszła kataklizmy, ale pozbierała się, a ludzkość jest szczęśliwa i zadowolona. No prawie. Tyle że nie ma już mężczyzn. Wymarli, a kobiety opanowały sztukę dzieworództwa. Ci wspaniali astronauci, którzy życie poświęcili na zdobywanie kosmosu, patrzą na to wszystko i pojąć nie mogą, że są już zbędni, niepotrzebni, że ich czas minął wówczas, gdy byli daleko. Zupełnie jak politycy Platformy Obywatelskiej.
Biedacy stanęli w pół kroku niczym żona Lota i nadal nie potrafią zrozumieć jak to się stało. Przecież byli tacy wspaniali, a ich kandydat miał wygrać w pierwszej turze. Niestety z dość ogólnikowych wypowiedzi prominentów PO wynika, że kompletnie nic nie zrozumieli z lekcji, której udzielili im wyborcy. Na Facebooku fanpage Prezydenta Komorowskiego milczy już od ciszy wyborczej. Z kolei fanpage Platformy obywatelskiej po wyborach umieścił podziękowania Ewy Kopacz. Pani Premier sformułowała je tak, że płakać się chce. Niestety też nie zrozumiała, że w tym wyścigu na podium stają tylko pierwsi. Nie ma drugiego zaszczytnego miejsca, a ostatnich gryzą psy. Głosy, które dostał Bronisław Komorowski w żaden sposób nie przekładają się też na poparcie dla Platformy.
To my – pospolite ruszenie – osamotnieni i zdani wyłącznie na siebie walczyliśmy o naszego kandydata na forach, facebookowych grupach i fanpage’ach. Was z Platformy – przekonanych o własnej zajebistości – tam nie było. Przez pięć lat nie zrobiliście nic, aby naszego prezydenta nie można było bezkarnie obrażać oskarżeniami o zdradę, o zamach smoleński, o wysługiwanie się obcemu mocarstwu.
Te ponad osiem milionów głosów to nasza praca i nasz sukces. Waszym platformianym dziełem jest bardziej to, że dawaliście się w ostatnich miesiącach podsłuchiwać jak matoły, prowadząc głupie i jeszcze głupsze dialogi.
Niestety politycy Platformy nie zrozumieli, że internet nie jest jeszcze jednym medium, w którym będą wygłaszać swe mądrości posłusznym tłumom, które potem pójdą na nich głosować. Nie zdali sobie sprawy, że to jest miejsce, w którym powinni prowadzić dialog z wyborcami. I że tutaj odbywa się być może najważniejsza część walki wyborczej.
PiS odrobił lekcję. Kaczyński przez ośmieszenie w internecie stał się politykiem „niewybieralnym”, ale teraz tę broń zastosowano w sposób zmasowany wobec Bronisława Komorowskiego. Stosowano ją od dawna, ale Platformie wydawało się, że to nieważne, że internet to zabawka, że dobrze poprowadzona debata i parę plakatów załatwi zwycięstwo. A najgorsze jest, że po wyborczej katastrofie dalej tak sądzą.
Nie chcę być Kassandrą, ale jeśli Kaczyński nie spuści ze smyczy Antka Policmajstra wraz z Głodną Krychą i nie zacznie nam urządzać wielotysięcznych manifestacji potęgi pod pałacem prezydenckim, żeby szybciej wygonić stamtąd „uzurpatora”; jeśli nie urządzi nam do października hucpy zespołu Macierewicza, a sam nie będzie przemawiać codziennie w telewizjach wszelakich, to Platforma nie ma szans na zwycięstwo w jesiennych wyborach do sejmu.
My wyborcy Bronisława Komorowskiego jesteśmy zmęczeni. Nie walką w internecie o naszego kandydata, ale Waszą Platformo arogancją i bezmyślnością. Nie wiem, czy będzie nam się jeszcze chciało walczyć jesienią, skoro nie wiemy nawet, czy Wy sami jesteście jeszcze po Swojej stronie.

Drukuj