Piramida to za mało

Uważny czytelnik zapewne będzie pamiętał moje poprzednie teksty na temat politycznej awantury, którą PiS i jego totumfaccy rozpętali pod pałacem prezydenckim, korzystając z krzyża jako dogodnego pretekstu religijnego. Jeśli ktoś chce sobie te teksty poczytać, to zapraszam.
Nie tylko ja zresztą przewidywałem sytuację obecną, także w komentarzach pojawiała się opinia, że cokolwiek zrobiłyby władze Warszawy, kancelaria prezydencka lub rząd – dla obrońców krzyża zawsze będzie za mało. Początkowo była mowa o jakiejś tablicy upamiętniającej ofiary, potem o pomniku obok istniejącego, a później usłyszałem, że zamiast pomnika księcia Poniatowskiego.
Nawet piramida zamiast pałacu, to będzie za mało dla politycznych oszołomów spod znaku PiS.
Znany portal Dobre Państwo, choć nieczynny, to wciąż pełen jest komentarzy. Pozwolę sobie jeden zacytować.
Otóż /…/ książę Józef brał udział (jako mason i zaufany króla) w spisku trzeciomajowym i ochraniając spiskowców na sali obrad sejmowych w dniu 3 maja 1791 roku. Efektem jego działań była likwidacja I Rzeczypospolitej, ze wszystkimi tego konsekwencjami, które ciągną się, niestety, aż po dziś dzień.
Jeśli oddać sprawiedliwość historii to pomnik Józefa P. powinien zniknąć, a na jego miejscu powinien powstać pomnik Lecha Kaczyńskiego. I mam nadzieję, że to kiedyś nastąpi. Nie za tej władzy oczywiście, lecz jej dni są już policzone.
Autorem tej cudownie idiotycznej wypowiedzi jest troll polityczny – father boss.
Pomijam już oczywisty debilizm żądania postawienia pomnika Kaczyńskiego zamiast tego, który tam stoi obecnie. Równie dobrze można żądać zmiany hejnału krakowskiego na disco polo. Jest takie pojęcie jak zabytek. Zabytki są pod ochroną. Nawet gdyby pod pałacem stał pomnik Henryka Walezego lub Augusta Mocnego, to byłby już dziś zabytkiem.
Jednak interesująca jest interpretacja historii. Otóż według naszego specjalisty od polityki i historii Konstytucja 3 Maja to spisek (chyba masoński) przeciw Rzeczypospolitej, to przez jej uchwalenie Rzeczpospolita upadła i nastąpiły zabory. Puśćmy wodze fantazji i wyobraźmy sobie alternatywną wizję historii.
Po pierwszym rozbiorze, a doszło do niego w 1772 roku – w konsekwencji konfederacji barskiej, Polska istniała pozbawiona sporej części swych ziem. W zasadzie już wcześniej Rosja traktowała Polskę jako swe dominium i na dobrą sprawę nie była specjalnie zainteresowana rozbiorami. Siłą sprawczą były Prusy, które chciały połączyć swoje terytoria odbierając Polsce Pomorze. Całkiem spory kawałek Galicji dostało też imperium Habsburgów. Rosja dostała mniej, ale za to zapewniła sobie wpływy w słabej i nierządnej Rzeczypospolitej. To właśnie wtedy Polacy zrozumieli, ze ich państwo w zasadzie jest już marionetką w rękach carycy Katarzyny. Zaczęli to państwo reformować. Zasada, że szlachcic na zagrodzie równy wojewodzie okazała się gwoździem do trumny państwa. Należało to zmienić. Ale wyobraźmy sobie, ze nie. Nie uczyniono nic. Bieda na ziemiach polskich jest coraz większa. Dobrze ma tylko warstwa szlachecka, która nadal prowadzi bezsensowną gospodarkę feudalną. Tylko w Polsce i Rosji istnieje chłopstwo pańszczyźniane. Wydajność spada. Bieda się powiększa. Zaczyna dochodzić do buntów chłopskich. Są one krwawo tłumione. Tak jak niegdyś chłopi uciekali na kresy wschodnie przed nadmiernym wyzyskiem i bezwzględnym panowaniem szlachty, tak teraz zdarzają się ucieczki na zachód. W zaborze pruskim i austriackim żyje się lepiej. W Polsce zmiany społeczne coraz bardziej przypominają te w Rosji. Władza sprowadza się do ściągania profitów. Po kilkunastu latach polski król staje się generalnym gubernatorem rządzącym w imieniu carycy Katarzyny, która swe wojska przysłała do stłumienia chłopskich powstań. Poproszona została przez szlachtę, bo polska słaba armia nie była w stanie sobie poradzić. W rezultacie początek wieku dziewiętnastego zastaje Polaków w kraju należącym do Rosji. To z kolei powoduje niezadowolenie Prus i Austrii, bowiem wbrew ich interesom potęga Rosji urosła za bardzo. Polski niepodległej nie ma, jest wasal Rosji. Dalsze rozważania wprowadzają już zbyt wiele niewiadomych. Całkiem prawdopodobne, że wojna między tymi mocarstwami wybuchłaby o pięćdziesiąt lat wcześniej i nie byłaby tak krwawa, ze względu na mniejszy stopień zaawansowania technologicznego. Być może rewolucja komunistyczna wybuchłaby wcześniej. I być może Polska byłaby w tej rewolucji jedną z sił wiodących – bowiem nędza społeczeństwa doprowadziłaby też do niekontrolowanego wybuchu nienawiści do klas wyższych. Masowo wymordowałoby arystokrację, szlachtę i duchowieństwo. Trudno sobie nawet wyobrazić dalszy rozwój akcji.
Konstytucja 3 Maja dawała jakąś szansę na reformę państwa. Polska – choć okrojona – miała szansę odbudować się. Interesy Prus, Austrii i Rosji były sprzeczne, więc była możliwość, iż będą szachować się wzajemnie. Niestety obrońcy prawdziwej wolności szlacheckiej zawiązali konfederację w Targowicy i zwrócili się do Katarzyny Drugiej o interwencję. Explicite – poprosili obce państwo o zbrojny najazd na własny kraj. To tak dla jasności, co popiera father boss w historii naszego kraju. Można się tylko zastanawiać, jak się to ma do podejrzewania Rosji o zamach na Lecha Kaczyńskiego i czy łatwo żyć z takim rozdwojeniem jaźni.
Książę Józef Poniatowski był niewątpliwie patriotą, dla służby swej ojczyźnie zrezygnował z kariery w cesarstwie austriackim. Można zastanawiać się nad naiwnością Polaków, którzy w Napoleonie widzieli zbawcę i szansę dla Rzeczypospolitej, ale nie można wątpić w jego patriotyzm. Dla Polski żył i dla Polski zginął i słusznie postawiono mu pomnik.
Dziś już znamy wyniki sondaży, które mówią, że koło 70% rodaków w ogóle nie chce, żadnego pomnika w Warszawie, a już w ogóle przed pałacem. Pozostali dzielą się na tych, którzy dopuszczają możliwość postawienia pomnika, ale niekoniecznie miałby to być pomnik Kaczyńskiego i niekoniecznie na Krakowskim Przedmieściu oraz tych, dla których i piramida to za mało.

Drukuj