Nie da się ukryć, że hasło „nie moja wojna” to był swego rodzaju szczyt niezręczności. Wyjaśnienia dodatkowe po czasie, że chodziło o wojnę PO i PiS, mało kogo przekona. Obawiam się, że Robert Biedroń nie raz od różnych ludzi usłyszy te same słowa, gdy będzie wzywał do walki o ważne dla niego cele. Jednak z ostateczną oceną roli tego polityka radziłbym jeszcze zaczekać kilka miesięcy.
Nikt nie sądzi zwycięzców. Jeśli wygrasz, będziesz dyktatorem, a to więcej niż król. Dyktatorów nikt nie kocha, wszyscy nienawidzą, lecz też wszyscy się boją. Jeśli przegrasz, historia cię zniszczy. Po prostu ludzie dowiedzą się prawdy o Tobie. A ta prawda jest paskudna. Sam wiesz o tym najlepiej.
Tuż za progiem czeka poważny kryzys ekonomiczny o zasięgu światowym, a wtedy marzenia o dobrym życiu staną się historią. Czy partia Kaczyńskiego będzie już wtedy miała w swym ręku wszystkie instrumenty władzy? Czy będzie potrafiła stłumić bunty czołgami malując przy tym optymistyczne slogany, że „PiS partią marzeń Polaków”?
Jeden tylko fragment z grafomańskiego wiersza Rymkiewicza uważam za prawdziwy i wart cytowania. Ma rację – to się już nie sklei. Dziś w Polsce żyją dwa kompletnie obce sobie narody, dwa społeczeństwa kultywujące wykluczające się idee. Dwa wrogie plemiona.
Pełniący obowiązki premiera bankier Mateusz Morawiecki, aby osłodzić protestującym w sejmie opiekunom osób niepełnosprawnych trudy strajku, obiecał nowy podatek. Zabierze bogatym, aby dać niepełnosprawnym. Dzielny Janosik. Zanim jednak pochwalimy byłego bankstera, przyjrzyjmy się, kto w Polsce jest bogaty, a kto biedny.
Wiosną 1940 roku, na podstawie tajnej uchwały Biura Politycznego Partii Bolszewickiej z 5 marca 1940, policja polityczna Związku Radzieckiego, czyli NKWD zamordowała ponad dwadzieścia tysięcy polskich obywateli, w tym ponad połowa to oficerowie wojska i policji.
Ostatnia niedziela dla wielu osób w Polsce była jak lodowato zimny prysznic znienacka. Nadchodzące z Węgier informacje pozwalały mieć nadzieję wielu zwolennikom demokracji. Zaobserwowano bowiem wielką mobilizację głosujących Węgrów.
Żaden z pisowskich skoków na stanowiska w urzędach i spółkach państwowych nie wzbudził takiej złości Polaków, jak wyrzucenie szefów stadnin w Janowie Podlaskim i Michałowie i zastąpieniu ich pisowskimi aparatczykami z nadania partyjnego. Przypomniano, że nawet w okresie PRL stadniny te były miejscem, gdzie pracowali fachowcy i partyjniactwo bez umiejętności nie miało tam czego szukać.… Czytaj dalej Koń jaki jest każdy widzi
Mały Jaś wstał dziś wczesnym rankiem, jak zwykle. Jutro dzień wolny, narodowe święto – Dzień Wolności. Tym razem wyjątkowe, bo to okrągła stuletnia rocznica. Będzie barwny pochód, flagi i transparenty, a potem stoiska z darmową oranżadą i watą cukrową. A może nawet pojawią się stoiska z czekoladą i kiełbasą bez kartek – rozmarzył się chłopiec.… Czytaj dalej Napisać historię na nowo
Dzisiejsze komentarze polityczne zdominowane zostały przez wypowiedzi na temat zgoła idiotycznego pomysłu Zbigniewa Ziobry o wprowadzeniu do kodeksu karnego odpowiedniego paragrafu za używanie zwrotu „polskie obozy śmierci”. Pomysł jest debilny, bo Polacy tego zwrotu nie używają, a przynajmniej nic mi o tym nie wiadomo, a obywatele innych krajów nie podlegają polskiemu prawu. Tego nieszczęsnego zwrotu… Czytaj dalej Naród pod ochroną