Para – buch! Koła – w ruch! To jeden z ulubionych obrazów z mojego dzieciństwa. Potrafiłem stać godzinami na wiadukcie, patrząc na manewrujące lokomotywy, które tonęły w kłębach pary i dymu. Zwykle któreś z rodziców ze zniecierpliwieniem odrywało mnie prawie przemocą od barierki, aby móc wreszcie pójść dalej. Z ociąganiem się, oglądając się za siebie, opuszczałem fascynujące widowisko.
Nigdy już później technika nie była w stanie wzbudzić tak wielkiej mojej fascynacji graniczącej z oczarowaniem.
Dorastałem i zmieniałem się. Technika w miarę rozwoju i postępu świata stawała się czymś oczywistym, wciąż obecnym w życiu. Dostarczała przedmiotów, które były pomocą w codziennym życiu, niektóre z nich z czasem stawały się niezbędne, bez niektórych z nich nie jesteśmy dziś w stanie wyobrazić sobie świata. Produkty techniki stawały się coraz bardziej skomplikowane, coraz trudniejsze do zrozumienia i kompletnie niemożliwe do samodzielnej naprawy. Świat wkroczył w epokę utylizacji zepsutych urządzeń.
Coraz częściej zauważałem, że dla wielu ludzi coraz bardziej prawdziwy staje się słynny aforyzm Artura C. Clarke: Dostatecznie zaawansowana technologia nie różni się od magii.
Czy możliwe byłoby kiedyś rozmawiać na czacie z osobą, która znajduje się dziesięć tysięcy metrów nad Ziemią i jednocześnie obserwować dzięki specjalistycznemu programowi, jak porusza się jej samolot? Domowy komputer potrafi dziś więcej niż fantastyczne maszyny myślące z filmów fantastycznych sprzed wielu lat.
Jednak nigdy nie byłem tak blisko magii, jak wtedy, gdy miałem sześć lat.
Możesz również polubić
Czy można zrehabilitować hitlerowskiego mordercę? Jakkolwiek wydaje się to kuriozalnym pomysłem, to informacja w lokalnej gazecie „Bayerische Beobachter” stawia sprawę w całkiem […]
Kto nie zna opowieści o Herostratesie, który spalił świątynię Artemidy w Efezie. Nie znamy dziś imion architektów, ani budowniczych Artemizjonu, który uznano za jeden z cudów świata, ale znamy imię psychopaty, który świątynię unicestwił.
Tyle razy już byłem w Kopenhadze i za każdym razem zobaczę coś nowego, dokonam jakiegoś małego odkrycia. Tym razem trafiłem do dziwnego antykwariatu, który mieści się w kościele.
Czasem pojawiają się tematy, obok których trudno przejść obojętnie. Z drugiej strony – choć bulwersują i domagają się komentarza – są zbyt nieważne, by poświęcać im cały felieton. Dlatego dziś zbieram razem kilka refleksji na tematy z ostatniego miesiąca.
3 komentarze “Stoi na stacji lokomotywa”
każda, dostatecznie zaawansowana technologia niczym szczególnym nie różni się od magii
.
Wstyd mi się przyznać ale przez długi czas to powiedzenie przypisywałem Pratchettowi… Jakoś tak bliżej mi się wydawał magii niż AC Clarke. Ale pomimo tej karygodnej pomyłki z przypisaniem autorstwa, chylę czoła przed głębią tego zdania.
Bo przecież stwierdzenie, że „każda magia to technologia, której zasad jeszcze nie znamy” to tylko wniosek, który każdy wyciągnie po zastanowieniu(*) nad powyższym zdaniem.
I w dodatku, nawet nie brzmi tak samo ładnie. 🙂
.
(*) Oczywiście pod warunkiem że znajdzie się ktoś, komu będzie się chciało zastanawiać nad takimi pierdołami.
Dla mnie technika w latach 60 nie była żadną magią. Mając 2 lata nawet rozebrałem budzik.
Magia zaczęła się dzisiaj. Kto obecnie rozumie jak działa procesor. Jak oni to wymyślili? Jeszcze jak programowałem w assemblerze programy na 8-bitowe procesory, szło to jakoś strawić. Dzisiaj takie państwo jak Polska nie jest w stanie stworzyć procesora zakładając nawet, że są tu jacyś zdolni inżynierowie. A na świecie są tylko ze dwie firmy co mogą to projektować i produkować. Daje się ludziom narzędzia, których zasady działania nie rozumieją. Stąd krok do pełnej kontroli nad ludzkością.
No bo belfrze, jesteś pewny, czy w Twoim telewizorku nie ma ukrytej kamerki, która Cię obserwuje, jak brzydko się bawisz oglądając brzydkie filmy?
Widzisz Michale, father bossowi się nie chciało. Woli politykę. 😉
W Polsce powstał grafen – prezesie – a to epokowy wynalazek.
Telewizora nie mam, a nad swoim komputerem panuję. Za to w twoim laptopie kamerką rządzi Microsoft. A w zasadzie NSA. 😉